Żywy Różaniec oznacza:
- życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem chrześcijańskiego postępowania. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne tajemnice naszego odkupienia. Z tego też powodu różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii;
- życie wiarą, nadzieją i miłością. Należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy - wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia,
- ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga - ludzi;
- oznacza jakby elektrownię duchową, która zasila wiernych mocą Bożą i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do praktycznej działalności apostolskiej, jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin wielodzietnych, rodzin alkoholików, zaniedbanych religijnie i moralnie, dbałość
- dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót moralnych, zwłaszcza czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej itd.;
- Żywy Różaniec jest jakby niezdobytą twierdzą obronną, albowiem broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem religijnym, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskim i rodzinnym, przed alkoholizmem itp.;
- Żywy Różaniec składa się z żywych róż. Każda róża ma dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w róży codziennie cały różaniec - dwadzieścia tajemnic. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.
Obowiązki członków Żywego Różańca:
- Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca.
- Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych (kto sześć razy z własnej winy opuści nabożeństwo, należy go wykreślić).
- Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.
- Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
- Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór Św. Dominika.
- Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modlitwach za spokój jego duszy.
Święta Penitencjaria
na mocy specjalnego i wyraźnego indultu Stolicy Apostolskiej z dnia 25 października 1967 r. udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego osiem razy w roku, mianowicie w dniu:
- Przyjęcia do Żywego Różańca;
- Narodzenia Pana Jezusa;
- Zmartwychwstania Pańskiego;
- Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie;
- Wniebowzięcia Matki Bożej;
- Królowej Różańca świętego;
- Niepokalanego Poczęcia Maryi;
- Ofiarowania Pańskiego.
Odpusty te można uzyskać pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź i Komunia święta, modlitwa w intencjach Ojca Świętego, przynajmniej prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania Statutu Stowarzyszenia Żywego Różańca (por. In. Anal. Ord. Praedic. 38/25 X 1967/s.309).
Obowiązki Zelatora:
- Sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie.
- Dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym.
- Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich.
- Zbiera miesięczne składki, np. na Mszę świętą.
- Odwiedza chorych członków i otacza ich miłością.
- Czuwa, by róża miała pełny skład - 20 osób. Jest to jeden z ważniejszych obowiązków zelatora.
- Pilnuje, aby róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie.
- Utrzymuje stałą łączność między różą a ks. Opiekunem.
SPOTKANIA KÓŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA ODBYWAJĄ SIĘ W I SOBOTĘ MIESIĄCA W CZASIE MSZY ŚWIĘTEJ WIECZORNEJ.